De Reis biedt met het kennismakingstraject community art jonge makers en creatief producenten de kans om te proeven aan het werken in sociaal artistieke praktijk. Het traject bestaat uit twee onderdelen: in maart 2017 namen de deelnemers een kijkje in de keuken bij de voorstelling Work Work Work Work Work van theatercollectief Skoft en Skiep. Een community art project in Heechterp Schieringen over het verband tussen arbeid en eigenwaarde.
Vervolgens zijn de deelnemers in koppels aan de slag gegaan het met opzetten van een eigen mini-community art project. Vanuit een eigen fascinatie of iets wat in hun omgeving speelt gaan ze op zoek naar een artistiek antwoord. De jonge makers en producenten worden begeleid door Tatiana Pratley, Aukje Schaafsma en Karel Hermans van Skoft en Skiep. De terugkomdagen bieden deelnemers de gelegenheid ervaringen uit te wisselen en ideeën aan te scherpen.
Een experiment dat draait om een theaterervaring zonder beeld. In dit mini-community art project van maker Pleun van Engelen gaat op 30 mei een groep mensen, de ene helft blind/slechtziend en de andere helft geblinddoekt, de voorstelling RUMSPRINGA van Orkater/De Nieuwkomers ‘bekijken’ en bespreken. Want wat betekent het eigenlijk als je niets kunt zien?
Vera en Detsje hadden de community art voorstelling Oorlogskind al in de steigers staan toen ze met dit project besloten aan te haken bij het kennismakingstraject. Oorlogskind is een intieme community voorstelling, waarin de hoofdrollen zijn weggelegd voor oorlogskinderen met een leeftijdsverschil van pakweg zeventig jaar. Twee oudere Nederlanders – opgegroeid tijdens de Tweede Wereldoorlog – kruisen het pad van vier oorlogsvluchtelingen die hun thuis in Nederland proberen te vinden. Na een reeks voorstellingen in mei is het project Oorlogskinds inmiddels afgerond.
Wat voor verhaal schuilt er achter een depressie? Iedereen voelt zich wel eens somber, maar voor velen is het moeilijk voor te stellen hoe het is om depressief te zijn. Makers Sanne van Stekelenburg en Jeroen Adams zijn voor hun mini-community art project in gesprek gegaan met jongeren die kampen met een depressie. In de installatie ‘Bovenkamer’ maken ze het leven met een depressie tastbaar.
‘Als makers geloven wij dat er nog steeds een taboe rust op deze problematiek. Een depressie is niet aan de buitenkant te zien. Dat maakt dat velen zich onbegrepen voelen en er niet over durven en/of willen praten. Dit raakt ons enorm.’
Met het belevenis diner H-oor willen Mim en Amarins mensen op een positieve manier in de wereld van doven en slechthorenden laten stappen. Door middel van koptelefoons wordt het effect van doof- of slechthorendheid gecreëerd. Het wegvallen of vervagen van dit belangrijke zintuig wordt door andere zintuigen gecompenseerd. Het diner dient om deze andere zintuigen volop te prikkelen!
